Van moestuintjes tot voetbalplaatjes… Hoe ga je daarmee om?

Een paar maanden geleden ging mijn zoon op de foto op zijn voetbalvereniging. Niet voor de website of zo, maar… voor een album met voetbalplaatjes. Van een supermarkt. Alle leden krijgen een album en ze kunnen de plaatjes sparen bij de boodschappen van een bepaalde vestiging van die supermarkt, zo vertelde het bestuur. “Wat slim van die supermarkt zeg”, constateerde mijn 8-jarige. “Dan gaat natuurlijk iedereen daar boodschappen doen!”

Voetballen in de supermarkt

Gisteren werd de actie feestelijk afgetrapt. Samen met wat clubgenootjes mocht mijn zoon in de supermarkt een rondje voetballen door de winkel. Ze kregen een tasje met lekkere hapjes en reclamefolders. “En voetbalplaatjes?” vroegen de kinderen gespannen. “Dat natuurlijk ook!” bevestigde de vriendelijke manager. Met een dikke stapel plaatjes verlieten we de winkel. Mijn zoon kon zijn geluk niet op. En ik glunderde met hem mee. “Wat een stapel! Jouw foto zit er vast tussen!”

Overal krijg je iets bij

Tegenwoordig lijkt er elke maand wel een nieuwe verzamelactie bij een supermarkt te zijn. Van vitamini’s tot moestuintjes, van kaartjes voor de Efteling tot restaurantbonnen en van speciale gekleurde munten tot ja, ja, voetbalplaatjes. Helemaal gratis natuurlijk. Het enige dat je ervoor hoeft te doen is… voor ontzettend veel geld boodschappen doen. Maar wat moet je daar nou mee hè, als bewust consuminderaar? Als eigenlijk best-wel-superbespaarder? Als principieel-tegen-dit-soort-acties-consument?

Heel eerlijk? Ik vind het lastig

Heel eerlijk? Ik weet het niet. Normaal gesproken ben ik er heel streng in. Wij doen hier gewoon niet aan. Als we toevallig genoeg Efteling-zegeltjes te pakken krijgen doordat we toch boodschappen doen in zo’n supermarkt, dan vind ik dat heel fijn. En toen Nederlands bekendse grootgrutter de hele jeugd opleidde in astronautentaal en dierenweetjes, vond ik het niet erg dat mijn kinderen op school stapels plaatjes te pakken kregen. Maar dat is dan ook echt de grens. Ik ga niet speciaal naar winkels die mijn kinderen met troep verleiden. En ik koop geen producten voor extra zegeltjes, kaartjes of stempeltjes. Zelfs niet als de hele klas ze heeft. #gemeenstemoedervandewereld #ikweethet

Zelf nadenken

Ik wil mijn kinderen gewoon graag leren dat ze zelf na moeten denken. Dat ze alleen eten moeten kopen dat ze nodig hebben. Ok, ook wel eens gewoon omdat ze het lekker vinden. Maar niet omdat de supermarkt ze er een cadeautje bij geeft. Net zoals dat ik ze wil leren dat dure K3-hagelslag echt niet lekkerder is dan gewone huismerkhagelslag ondanks dat daar geen roze diamantjes in zitten. En dat de benzine van een bepaald benzinestation de auto niet beter laat rijden omdat ze er kinderboeken cadeau krijgen.

Inmiddels weten mijn kinderen dat. Ze zijn per slot van rekening al een paar jaar lid van het gezin Meergeldminderstress. Om moestuintjes (“die gaan toch dood”) wordt niet meer gezeurd. En het album voor al die op school gekregen dierenplaatjes, die kocht mijn dochter gewoon zelf van haar zakgeld (en kreeg vervolgens nog een hele berg extra stickers mee van alweer zo’n lieve winkelmeneer).

Maar voetbalplaatjes… Poeh.

Maar nu staat mijn zoon dus met zijn knappe koppie op een hele stapel stickertjes. En eerlijk is eerlijk, dat vind ik ook gewoon hartstikke leuk. De supermarkt in kwestie heeft alle kinderen van de vereniging een eigen album gegeven, met hun foto voorop. En alle 486 leden kan hij erin verzamelen. De mooiste bladzijde is natuurlijk die van zijn eigen team, waar hij met een trotse glimlach nogmaals te bewonderen is.

In dit geval heb ik besloten dat ik mijn principes even – deels – aan de kant zet. Want het is natuurlijk ook gewoon een fantastisch slimme actie. En… mijn zoon had het door. Het was het eerste dat hij zei toen hij ontdekte dat je boodschappen moest doen om de foto’s te krijgen. Na volgende maand word ik weer heel streng in waar we boodschappen doen en wat we kopen. Nou ja, misschien dat ik voor de eerlijkheid mijn dochter ook een keer een plaatjesalbum geef. #ikbennietechtdegemeenstemoederooit

Geen extra boodschappen

Ik blijf erbij dat ik geen extra boodschappen ga doen om meer cadeaus te krijgen. Maar… een plaatje van mijn zoon de voetballer, die wil ik ook gewoon op mijn bureau hebben staan. En als dat betekent dat we daarom een paar weken afwijken van onze gewone routine, dan moet dat maar.

Helaas zat hij niet in de enorme stapel die we gisteren zomaar van die aardige manager gekregen hebben. Zaterdag maar eens een keer daar de weekboodschappen doen dus. Met een lijstje natuurlijk. Hopelijk krijgen we hem dan alsnog in handen.:-)

PS: mocht je toevallig in Den Haag wonen en boodschappen doen bij die supermarkt onder de grond op de Leyweg… Pak die plaatjes gerust aan (de groen variant graag). En stuur me een mailtje. Dan kom ik ze met alle liefde ophalen. Veel dank namens mijn zoon en zijn teamgenoten. We zullen ze gul uitdelen.