Waarom “ik leef nu” zo’n slechte raadgever is…
Vaak als ik vraag aan mensen of ze sparen, of hun hypotheek aflossen, reageren ze met een lacherig “ik leef nu!”. Nu moet ik dat soort vragen misschien ook niet stellen hoor, ik weet dat niet iedereen dezelfde geldobsessie heeft als ik. Maar dat antwoord… daar wil ik het toch even over hebben.
Nu is zo voorbij
Het punt is namelijk: nu is zo voorbij. En het komt nooit meer terug. Ik schrijf dit op een maandagmiddag in mei, in het zonnetje in mijn tuin. En het moment dat jij dit leest, is dat heerlijke weekend allang weer voorbij. Misschien schijnt de zon, misschien ook niet. Maar al het geld dat jij vandaag, nu ik dit schrijf, aan onzin uitgeeft, ben je tegen de tijd dat je dit leest allang kwijt. En… weet je nog wat je ermee gedaan hebt, op maandag 21 mei?
Spijt achteraf
Hoe vaak gebeurt het je dat je op een zeker moment denkt, ja, ik leef nu hoor. En gewoon toch nog maar een drankje bestelt. Of iets nieuws koopt dat je niet nodig hebt. Of een lading boodschappen doet die je niet op eet.
Of… een lening afsluit voor een net iets mooiere auto? Weer rood staat op je betaalrekening omdat je even vergeten was dat je je creditcardrekening nog moest betalen? En dan diezelfde creditcard maar gebruikt voor je boodschappen, omdat je “toch moet eten”?
Is dat nog steeds zo leuk als je op dat moment zelf dacht? Of heb je dan spijt dat je toch weer net iets meer hebt uitgegeven dan de bedoeling was?
Het werkt net als met sporten
Als je helemaal geen zin hebt om te gaan, en op de bank blijft liggen. Hoe voel je je dan? En als je dat vergelijkt met dat je jezelf toch maar overtuigd hebt om te gaan? In het eerste geval heb je lekker liggen chillen. Ook leuk hoor, maar toch niet helemaal vergelijkbaar met het gevoel dat je hebt als je wel je best hebt gedaan en die calorieën verbrand hebt.
Dat werkt zo bij veel dingen in het leven. Als je ergens hard voor gewerkt hebt, ben je er vaak een stuk trotser op dan wanneer je iets hebt laten schieten.
Het is helemaal niet per se iets negatiefs om een tijdje zuinig te zijn en extra te sparen. Sterker nog: veel mensen die een no-spend-challenge of een spaar-challenge hebben gedaan, kijken er met veel plezier op terug. Het heeft namelijk wel iets moois om echt iets bereikt te hebben. Vergelijk het met topsporters. Die hebben ontzettend veel gelaten vaak om zulk hoog niveau te kunnen presteren. En hoe bij zijn die als het ze gelukt is?
Ik weet niet of ik de 65/66/67 wel haal…
Nog zo’n reactie als ik het met mensen heb over later. “Mijn opa overleed ook op zijn 60e, dus waarom zou ik dan nog wel leven?”
Dat weet ik natuurlijk ook niet. Maar… wat nou als je nog wel leeft? Hoe gelukkig ben je dan als je nu je geld aan onzin uitgeeft, onder het motto “ik leef nu”.
Ik zal het je vertellen… niet heel. Dan is het namelijk ook nu. En dan kun je er niets meer aan veranderen. Het is een stuk moeilijker om nog voor je oude dag te sparen als je – ik noem het beestje maar even bij de naam – al oud bent.
Niet te ver vooruitkijken
Op zich hoef je ook niet zo ver vooruit te kijken. Waarom niet een tijdje gewoon flink opletten. Al was het maar een maand. Even de hand op de knip. Even een paar weken niets uitgeven en extra sparen. Hoe blij ben je dan na die ene maand als je niet meer zo rood staat? En als je wel genoeg geld hebt om die kapotte wasmachine te vervangen?
Ik leef namelijk ook nu. En dat vind ik juist een reden om te sparen. En om goed na te denken wat ik met mijn geld doe.
